ლიდია მეგრელიძე - ქეთოს მერცხალი

გაფრინდა ქეთოს მერცხალი,

აღარ ჭიკჭიკებს ბანზედა,

ქეთო მოწყენით გაჰყურებს,

ცრემლი უბრწყინავს თვალზედა.

და ასე ამბობს: - ნეტავი,

მეც რად არა მაქვს ფრთებიო,

რომ მისებრ გადავიქროლო

ცად აბჯენილი მთებიო.

ვიხილო უცხო ქვეყანა,

იქ დავწნა თაიგულიო,

თან მოვიტანო... სამშობლოს

ვახარო გაზაფხულიო

და არე-მარეს მოვფინო

სიცოცხლე-სიხარულიო.