ვახტანგ ჯავახაძე - შენ ძლიერ ადრე გამიღე კარი...

შენ ძლიერ ადრე გამიღე კარი,

მე ვიყავ შენი დარი და წვიმა,

მე ვიყავ შენი დარიც და ქარიც, -

მაგრამ ეს იყო დიდი ხნის წინათ.

მე ძლიერ გვიან გაგიღე კარი

და ძლიერ გვიან გამოველ გარეთ,

შენ იყავ ჩემი მზეცა და მთვარეც, -

ესეც დიდი ხნის ამბავი არის.

და ჩვენ ვერ შევხვდით ერთმანეთს კართან,

ორივეს დაგვრჩა კარები ღია,

შენ მომელოდი ძალიან ადრე,

მე კი მოვედი ძალიან გვიან.

ერთი ნაბიჯით ვერ მოგისწარი,

გეძებდი დიდხანს, წვიმაში, ქარში,

წყალმა წაიღო ბონდის ფიცარი

და შენ მეორე ნაპირზე დარჩი.

ახლა დარია - მშვიდი და წყნარი,

დაღლილი ფრთები დაკეცეს ქართა,

არ არის წვიმა, არ არის ქარი,

არვინ დგას ღიად დარჩენილ კართან.