ვახტანგ ჯავახაძე - ღამე მოვიდა - როგორც ჩურჩული...

ღამე მოვიდა - როგორც ჩურჩული,

მოვიდა - როგორც მგზავრი დაღლილი,

მან ამოავსო ყველა კუნჭული

და გარეთ დარჩით შენ და ყვავილი.

მოვიდა - როგორც მგზავრი დაღლილი,

მეჩურჩულება უხმო ენითა,

სადღაც ანთია - თეთრი ყვავილი,

თეთრი ყვავილი - როგორც შენი და.

ამაღამ გარეთ დარჩა ყვავილი,

ღამეა და შენ ჩემთან არა ხარ,

ამაღამ ბევრი წყალი ჩაივლის,

ბევრი ჩაივლის ქარიც ამაღამ.

მე კი ვიქნები კარების აქეთ -

შენით ღარიბი, შენით მდიდარი;

ბევრი ვიპოვნე, ბევრი დავკარგე

და შენღა დამრჩი - ესე ვით არი.

შენ ხარ კარების ორივე მხარეს,

ეთანაბრები ღამეს ნისლიანს,

მე შენში მინდა თვით შენზე მეტი - 

რისი მოცემაც არ შეგიძლია.