მიაცილებს ცეროდენას ვარდ-ყვავილთა ქარი, - მობრძანდიო, - ელოდება ჩვენი სკოლის კარი.
- როდის მოხვალ, როდის? ოღონდ ზარი მოკისკასე არ დაუწყებს ლოდინს.
დონდლოს ეტყვის ზარი, - ოი, მართლა ძილისგუდავ, კლასში შეგასწარი!
გერეკება კლასში, შენ რომ გინდა მალაყები, არ დაგაცლის მაშინ!
ვერ იგრძენი დაღლა... რეკავს: - გარეთ გამოფრინდით, დავისვენოთ ახლა!
ზოგჯერ აბეზარი, პაწაწინა მეგობარი - ჩვენი სკოლის ზარი. |