ყვავსა და ყორანს გაჰხდოდათ არწივის საბუდარზედა: ერთმანეთს თავ-პირს აჭამდენ ნადავლარ-ნაქურდალზედა.
ბრჯღალი თარეშობს ბრჯღალზედა, ერთსაც ეწადა, სხვასაცა ბინის შეძენა მზაზედა.
მოკლესო მაღლა მთაზედა. როდი იციან, არწივი რომ მოდის, მოჰყეფს გზაზედა ბინისკენ სული ელევა, ცეცხლი უელავს თვალზედა! |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |