მორის ფოცხიშვილი - ტირიფი

 ტირიფო, ტირილით გაგაკვირვებ,

 რა გითხრა მტირალა ტირიფს, -

 მე თვითონ არ ვიცი, რა მატირებს, 

 მგონია ტირი და ვტირი.

 როგორც მონადირე ნანადირევს

 დრო გვყოფს... ჭირვეულობს ჭირი...

 მე თვითონ არ ვიცი, რა მაყვირებს,

 მგონია ყვირი და ვყვირი.

 თენდება იჭვის და დარდის დილა,

 რას მერჩი, რა გინდა, ქარო, -

 მე თვითონ არ ვიცი, სად მივდივარ,

 მგონია ჩქარობ და ვჩქარობ.

 წლებმა ძაღლებივით დამიკბინეს

 ლექსი დაწერილი ცივად, -

 მე თვითონ არ ვიცი, რა ვიტკინე,

 მგონია გკტივა და მტკივა.