მე, რომ გაგანდოთ ჩემი ოცნება, ყველა თქვენგანი ალბათ მოცდება და გაოცდება: "ნუთუ ამ ნიკოს, მხოლოდ ის სურს, რომ გულწრფელი იყოს?!"
მე კი დავფრინავ, როდესაც ვთვრები. ვთვრები, ქალს როცა მოვეფერები, შავ- თეთრს, როცა ცვლის მკვეთრი ფერები.
როცა ნერვები თავს არ მანებებს. თავს, რომ დავცინი მაშინაც ვთვრები, როცა ბავშვების ცრემლებით ვთბები.
რატომ გამიჩნდა სურვილი გესლის?! სულ ოცნებებით მომიწევს თრობა? - რა ღმერთმა, კაცმა, რა ქალმა მშობა...
თქვენ, კი, არა და, მეც კი მოვცდები... |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ნიკო გომელაურის პოეზია |