ნიკო გომელაური - ფიროსმანი

"ყველა ხევსური და ყველა სვანი,

ქართველი ქალი თვალებ - მაყვალა,

ჩემი თბილისი და ფიროსმანი,

არ ვიცი ასე რამ შემაყვარა!

მოკვდა თუ არა, ყველამ აცხონა,

ცოცხალი არვინ არ მიიკარა,

მე ფიროსმანის ქუჩაზე ვცხოვრობ

და ყოველ დილით ვხვდები ნიკალას"...

როდესაც ვუსმენ ლადოს ამ სიტყვებს,

წარსული მებრძვის და აწმყო მიყეფს,

სხვისი ზეიმი გამართულია...

არავინ იცის ეს რა რთულია...

მომავალია, ბნელით და რისხვით.

მე შევეგებო - მაშინ დამისხით.

... "ძილგატეხილი და არეული,

ჭიქა არაყით გაიხსნის მადას.

მერე შეკრთება, ვით მთვარეული

და ორთაჭალის ლამაზებს ხატავს.

ქართული ზეცა, ქარული ზვარი,

მტკვარი მღვრიე და მტკვარი ანკარა...

ჩემი თბილისი და ფიროსმანი,

არ ვიცი, ასე რამ შემაყვარა...