ზეცას შახენეო აპარეკავ, მთვარე დათვისჯვრისკენ იტოლება, ქალავ შავ თვალთ რაად მაპარებავ, ანამც ჭერხოში რად მიყოლებავ?!
ღამე გავიტანათ საუბარით. ქალავ, ნუ ამირი ფიქრებიო, მამშორდ გაიგონე ნაუბარი!
მთვარეც გაწეულა დათვისჯვრისკენ, ვაჟავ, სად წახვედი, აღარ სჩანხარ, ნეტავ, შენ სწორფერსამც დამიცდიდე.
დილა გათენებულ ნამიანი, რიჟრაჟს არყიანი ბოთლა უყვარს, ბოთლა ნაჭრელიან-სასმლიანი.
დილამ შუადღისკენ გაიწია, კაცმა ყანწით სასმელ გადაცალა, მერე ეშმაკურად ჩაიცინა.
კიდევ ერთი სთქვიო ხევსურისა... სასმელმ კაცის გონი გადაფარა, (თანაც ის სწორფერი გვერდს უზის და...)
შერცხვა, გადაეკრა სახადის ფერ,... ნელა გადავიდა დათვისჯვარს და ბილიკს გადაუყვა ხახმატისკენ. |