სავსეა სამყარო ეული სულებით ცოცხლად რომ დადიან - არა წასულებით. შენთვის სულერთია, მე სად ვარ, სრულებით. შენ ჩემგან მიდიხარ სხვა მიმართულებით.
შენ კი გართული ხარ, რატომღაც ნულებით. მოდიან, მიდიან ყინულის გულებით, უნახავს ხიბლავენ მომწვანო “ფულებით”…
მე კი ლექსები მაქვს უღრმესი წყლულებით, ჩემი სიზმრებია სავსე ჯურღმულებით, თითქოსო ტვინი გამომცალეს ცულებით.
|
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |