მზე მიიწურა, მაგრამ ხეები ჯერ კიდევ ხავერდს შლიან მიწაზე მთიდან სიგრილე გვწვდება ტყეების, ჩნდება სევდა... და ქრება იმწამსვე! მაგრამ მზე თავის საუნჯეს ფანტავს, ალმასებს, ლალებს და მარგალიტებს ურიგებს ღრუბლებს და საგზლად ატანს. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |