შევხვდეთ ერთმანეთს საღამოს მინაში, ისე, ვით ლანდები, ვით ნაიმორები. მე არ დავიჩოქებ ქალწულის წინაშე, მის ბეჭედს ხალიანს არ ვეამბორები.
და ზიზღით გააგდებს მარაოს ხელიდან. მე გაფითრებული რაინდი ვერანი ოსევ დაქვიკვნესებ ფირუზის ბნელიდან.
არ ვეტყვი მშვენიერს: შენ გენაცვალე, მე არ გავუღიმებ თვალებს გიშერიანს: - მედიდური ტრფობისთვის გული ვაწვალე.
მინდა რომ გამარტყას სახეში ველურად, წითელ ბატონების ცბიერი სინაზე აანთებს ჩემს ლოყებს ლალისფრად, გველურად. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |