პაოლო იაშვილი - სტიროდნენ

სტიროდნენ ერთად ჭიანურები

და სალამური ტკბილი ხმიანი;

სულს შეცდომისთვის ნუ ემდურები,

თუ გრძნობა იპყრობს მას ვნებიანი.

ვნახე ტოლები ცეკვით მთვრალები

უვლიდნენ წრესა ლამაზის რხევით;

- ‘შენ მართლა გიყვარს ჩემი თვალები?”

- “მე შენ მიყვარხარ”. - “ ო! სთქვი გარკვევით!”

ბაგენი ლალის, მღერდნენ სიმთვრალეს,

პასუხი ალის ისმოდა ნელი.

“ჩვენ დავიღალეთ”, - “ჩვენ დიდხანს გელით”

“შენ სედან მოხვალ?” - “შორეულ ველით”

“ო! მსურხარ ძლიერ! მსურს კოცნა მწველი!”

და იყო კოცნა! თავს ივიწყებდნენ,

როგორც ფოთოლნი მთვარის დროს ქარში.

ხმები, ვით გველნი, ხვევნას იწყებდნენ..

მე ვგრძნობ შვენებას... ვცხოვრობ სიზმარში.