ზვიად გამსახურდია - წამებულ ძმისადმი

მერაბ კოსტავას

ერზე მჭმუნვარი ძმათა კრებული

ერის საფიცარ რაინდს გიწოდებს,

უკვდავ საქმისთვის ჯვარზე ვნებული

სასუფეველში შეხვალ, იცოდე!

ქრისტემ მოგმადლა ცის გასაღები

და სერაფიმთა ჰაეროვნება,

არ გწამს მონღოლის ნატრაბახები

და არც მარდოხეს ყალბი ცხოვრება.

გვეტანებოდნენ ძაღლნი და ღორნი,

შემუსვრა სურდათ ელვარე ჭაღის,

მაგრამ ხომ დავრჩით მაინც ჩვენ ორნი,

მკრთალნი რაინდნი მწუხარე სახის.

კვლავაც დავუდგეთ დარაჯად საფლავს,

ყველა ცოცხალთა მიზანს და მიზეზს,

ამგვარ წამებს ხომ შვებაც ახლავს,

ხვალეც იმედის თვალებით გვიმზერს.

ცხოველმყოფელი თვალები იგი

გვიწამებია ცხოვრების წყაროდ,

დაგვცქერის თვალი არსთაგამრიგის,

ის აგვარიდებს ბედის შავ ტაროსს.

და ოცნებებიც ცას მისწვდნენ ჩვენნი,

ცა გარდაგვეხსნა მარადჟამული,

ხელთუქმნელ ხატის დიდებით მშვენი

ღვთის წილხვდომილი ჩვენი მამული.

დე, ელვარებდეს ივერთა ცაზე

მზე შუაღამის, ბარძიმი წმინდა,

გვწყალობდეს, ვინაც გვიკურთხა ვაზი

და ღვთისმშობელი ვინაც დაწინდა.

ვაშენოთ ჩვენი ტაძარი ქვაზე,

ბნელში მსხდომთ კვლავაც ავუნთოთ კვარი

და მიგვიძღოდეს ეკლიან გზაზე

წმინდა გიორგი და ნინოს ჯვარი!