მარიამ წიკლაური - დილა

ღამის ბინდები ჯერაც სტკიოდა

მზიდან ამოსულ პაწია დილას.

წვივიდან ლურჯი სისხლი სდიოდა

ბარდზე გაკაწრულ ბურუსის ფთილას.

ღელეში ჩამდგარ ფეხშიშველ ძეწნას

აღარ უნდოდა ცისკენ გაფრენა,

მერცხლებს ლაჟვარდის ნაწნავი ეწნათ

და სამყურებზე სურდათ გაფენა.

იდგა სოფელი - საყდარი ანდა.

კიდობანივით ჩანდა გარეჯი.

დილის სილურჯეს ცოხნიდა ზანტად

ხნულში ჩამჯდარი ნისლის კამეჩი.