დღევანდელი დღე ისე მშვიდია, ისე სადაგი, ისე უბრალო, შენ დიდ კალთაში ჩასძინებია ყველა სასწაულს, მგონი, უფალო.
ხავსად მედება თენთი და რული. გადაეჩვია დღესასწაულებს ჩემი ვნებებზე ნაწრთობი გული.
გათენდეს ის დღე, გასაოცარი, და ჩემი სულის ველურ ბაღიდან ერთად ავშალო ყველა ფრთოსანი…
თენდება ისევ მშვიდად, უბრალოდ. ის დღე, სასწაულს რომ მპირდებოდა, ჩემშივე ხომ არ მოკვდა, უფალო? |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |