მარიამ წიკლაური - იღბლიანი

დღეს მზის კერტიდან წვეთავდა დილა.

წვეთავდა ჩემივ სიცოცხლის ხსენი.

სულს ისევ სჭირდა “ცის ბატონები”

და მარტოობის მარადი სენი.

ერთადერთობით მცნობდა ნისლი და

მთვარის კლანჭიდან გამსხლტარი ღამე.

ნამს დაეცვარა წვივები სიზმრის

და უშენობის ხრიოკი მხარე.

ცა აეტანა სილურჯით კანკალს,

ვეღარ გაეთბო ფრთებით ნიბლიას.

მე ისევ მჭირდა ლამაზი დარდი

და სწორედ დარდით ვგავდი იღბლიანს.