მარიამ წიკლაური - ვინ არის უფლის მესაიდუმლე?

ერთ მშვენიერ დღეს,

ცის კრეტსაბელს როცა გადავწევ,

ღრუბლის ყყვავილთა გვირგვინს მოვიხსნი,

მიწის ხამლსაც წავიძრობ ტერფზე,

როცა პლანეტის

დიდი დოლაბით

დაფქვილი ჟამი

გამომელევა,

მზის ცხელ კეცზე დამცხვარი პურის

უკანასკნელ ნამცეცებსაც

გადავუყრი

ფიქრების ჩიტებს,

და ტკბილ მარილსღა შეაგროვებენ

ჩემი მწვანე თვალების ფსკერზე,

საკმეველი კი,

სამოთხის სუნით გაჟღინთავს ეთერს,

მაშინ ვიკითხავ -

ვინ არის უფლის მესაიდუმლე?

უნდა გადავცე უკანასკნელი,

რაც კი მებადა,

სულ ერთი სიტყვა -

"მადლობა"

და ხსოვნას გავუყვე,

რომ იქნებ სადმე გადავაწყდე

ჩემს დაბადებას.