ფეხმძიმობა
|
როცა ცა თვალებს ხუჭავს, ღრუბლის ქუთუთოს მძიმედ ხრის და ნისლიან სიზმრის მეც მიწილადებს იმედს, სხეულისა და სულის შორის არსებულ წამებს მაშინ ემჩნევათ დაღლა... გარეთ კი ფოთლებს წვავენ და ბოლავს, ბოლავს, ბოლავს უსიამოვნო კვამლი მიჰყვება ფიქრის ბორანს და იმალება კალმით გაყვანილ პირველ კვალში, რომ მარცვალივით გასკდეს გული, სიცოცხლის ვალში გალეული და ახალ ყლორტს აჰყვეს ძალა ამ დღის - უძველესი და მაინც სულ მოწადინე ახლის. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • მარიამ წიკლაურის პოეზია |
