მარიამ წიკლაური - ფუტკარი

მილიონი სახის მწერთა

შორის მხოლოდ ციცქნა ფუტკარს, 

საოცარს და ძვირფასს, გამრჯეს, 

კართან მუდამ რიგი უდგას:

აქეთ - თაფლი, იქით - ჭეო,

ეს - დინდგელა, ესეც - ცვილი,

ამ სიმდიდრეს ის აგროვებს

ფრთებით, ფეხებით და ცხვირით.

ფუტკრის ცხვირს ხორთუმი ჰქვია,

თუმც არ გახლავთ იგი სპილო,

ან სპილოს სად შეუძლია,

მწერივით  რომ სულ იფრინოს?

ფუტკარი ხომ პატარაა,

სამკუთხედი ადგას თავი,

გამოუბამს ორის ნაცვლად,

შუბლთან ხუთი ცალი თვალი.

კარგად უნა დაინახოს

ყვავილები, გზები, სკები, 

მხოლოდ საჭირო ხმა ესმის,

და არც ეყურება სხვები.

შრომობს, “შრომობს ფუტკარივით”:

ზოგი ეძებს მტვერს და ნექტარს,

ზოგი სახლს ჰგვის, ჩვილებს აჭმევს.

და არასდროს არ იძინებს,

პატარებსაც შრომას აჩვევს.

და ივსება ფიჭით სკა და 

სკიდან - კასრი, მერე - ქილა,

ქილიდან კი, თაფლი კოვზით

თქვენი არის ყოველ დილას.