ო, წლებო, წლებო, ოცნების წლებო, საით გაფრინდით, სად გაქრით, ბედად?! მომტაცეთ ურჩი ახალგაზრდობა და დამიტოვეთ ფიქრი და სევდა.
მღელვარე გულიც თქვენს სრბოლას გაჰყვა, თავდავიწყებით რომ ვაჭენებდი, აღარ მყავს რაში, მაშინ რომ მყავდა...
ცეცხლოვან ფრთებით ღრუბლებს რომ კვეთდა, ფაფარაშლილი თოვლსა და ქარში, ჭიხვინ-ჭიხვინით ბედს რომ დასდევდა.
ჩემი მერანი - მთებზე მფრინავი? რომ ძველებურად მოვევლო ზურგზე და გავაქროლო, როგორც ნიავი! |