ფეხმძიმობა
|
ლადო ასათიანს
კორტოხზე პურის ძნა, ჭალის ყანაში მარტო ჩემი უფროსი ძმა, ჩემი ლადო.
სვრელი გაჰქონდა ფართო, ყანას თოხნიდა მხნედ ჩემი ლადო.
ღვინო დაგვიწყნია რადო? ლექსი წავუკითხე შიშით ლადოს.
უნდა ოც წელიწადს რანდო. სახლში წაიძღვანო თხებს!" - ლადომ.
- ვითომ რატომ?! შენ ვის დაუწუნე ლექსი, ბიჭო, ლადო!
კენჭს ეძებს: "შეშლილხარ მთლადო!" იცინის, სიცილით კვდება ჩემი ლადო.
და პირველ ლექსებზე ვდარდობ; ჭალიდან თავის სიგრძე ხელს მიქნევს ლადო....
ჭალის ყანაში მარტო ჩემი უფროსი ძმა, ჩემი ლადო.
წინ სვრელი მიუძღვის ფართო, სველ მიწას შემოიყრის ზედ შიშველ ფეხებზე ლადო.
ვაი შე დიდგულა ლადო! რა მიწა გაგაგრილებს შენ, მაგ შენი ფეხების პატრონს!
ოი, შე ლექსების ჯადო! ცოტა გავიზარდო ჯერ, ბიჭო, ლადო!
და ლადოს სიმაღლეს ვნატრობ... ჭალიდან თავის სიგრძე ხელს მიქნევს და მიცინის ლადო. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • მურმან ლებანიძის პოეზია |
