მამუკა წიკლაური - დათვი

ტყვიით დალეწილ ფეხს მიითრევდა,

გარბოდა და თან მოისროდა

თვალაუხელელ

ბოკვერს -

მეხივით მოსულ სიყვარულს.

უკან კი

ასი ათასი მკაცრი ხელი სხლეტდა ჩახმახებს.

მერე კლდე დახვდა -

ცივი!

მწარე...

დაეცა ფიქრი:

ვეღარსად წავალ...

და გაუღუნა ხერხემალი სიკვდილის სუნმა,

გადააფარა შვილს ტოტები

და ღრუბლად ქცეულ

ტანში ტყვიებმა მოიტანეს ბნელი ჟღრიალი,

გათავდა.

...და აღტაცებით მოეხვივნენ ვაჟები სიკვდილს

რომელიც მათი ხელებიდან გადმოიღვარა.