თვალი ცრემლით ევსებოდა, ვერ მალავდა აღფრთოვანებას…
მიკავშირდება მზის სხივით და უმიზეზოდ გამკრთალ ღიმილით, თავს რომ მახსენებს და სხვა ტალღაზე გადავყავარ სულ უნებლიეთ.
გამჭოლად მხედავს, და ვიდრე ვეტყვი რამეს - მანამდე იცის, ჩუმად კითხულობს ჩემს ნაფიქრალს და მპასუხობს უხმო სიტყვებით…
სიტყვის უთქმელად, ფიქრის ენაზე… |
პოეზიის გვერდი • • • • • • გივი ალხაზიშვილის პოეზია |