ოთარ ჭილაძე - გზაში, კუპეში, ბორბლებზე, ღამით...

გზაში, კუპეში, ბორბლებზე, ღამით,

მე ვიცი ერთი: ვიძენ ან ვკარგავ.

და კიდევ ერთი: ეს დღე თუ წამი,

გამახსენდება როდისმე კარგად.

ახლა კი იჯექ და წიგნი ფურცლე,

განმქარვებელი სევდის და რულის,

სანამ სოროდან გამოვა უცებ

სადგური თავის საკუთარ სუნით.

სარკმელს გარედან აწყდება ბოლი

და ბოლში ჩვენი ლანდები თრთიან...

მე მიყვარს ყოფნა უცნობებს შორის,

ისინი კაცად მაშინვე გთვლიან.

მათ არ იციან, რამეს თუ წერდი,

ან თუ ზედიზედ იღებდი ვალებს

და, როგორც შემხვედრ ორთქმავლის ელდა,

ისინიც სადღაც ქრებიან მალე.

რაც მთავარია, არაფრით არ ჰგავს

ჩემს ჩვეულებრივ ყოფას ეს წამი,

და სულერთია, ვიძენ თუ ვკარგავ

გზაში, კუპეში, ბორბლებზე, ღამით...