ოთარ ჭილაძე - პორტი

ჩემს ძმას

იქნევდა ჩრდილებს და ჭრიალებდა

მძიმე ჯაჭვებით დაბმული გემი.

თავებს ახლიდნენ ნავები ნავებს,

ზიდავდნენ კასრებს მკაცრი კაცები.

ყვიროდა ვიღაც და სველ თოკებში

იხლართებოდა ზღვაც და ხმელეთიც

და ლაპლაპებდა მზეზე მედუზა

და ანკესების გრძელი კისერი...

ის კი, სხებისთვის შეუმჩნეველი,

ქვის მოაჯირზე იჯდა თავისთვის.