მთარგმნელი: ვახტანგ ელერდაშვილი
მუხის კარადის ჩუქურთმები, ხეში ნაკვეთი, დიდი ხანია დაემსგავსა წარსულ ზმანებებს. ღია კარიდან სურნელება სასოწარმკვეთი უზომოდ გვათრობს, გვიზიდავს და თავს არ გვანებებს.
ყვითელ თეთრეულს სიბნელეში თეთრად იგონებს. გადაავიწყდათ დრომოჭმული დროის წალკოტი ბებოს თავშალზე ამოქარგულ ციცქნა გრიფონებს…
ყვითელ სურათებს და თოჯინებს დაულამბავებს - სიბნელეში რომ გვიყურებენ ნაჭრის თვალებით.
და, ზანტად, მუხის შავი კარის აჭრიალებით წარსულის ზღაპრებს მოგვიყვება, თუკი ინება. |