ფეხმძიმობა
|
მთარგმნელი: ბესო ხომერიკი * * * * * * *
ის იყო თითქმის სულ მთლად გახდილი და ეს რომ ნახეს ხეებმა ალვის, ვიქნები თქვენთან მე გულახდილი შემოამტვრიეს ფანჯრები ლამის.
ხელებგაშლილი, პატარა, ცელქი და იატაკზე ნდომისგან თრთოდა ორი პატარ ლამაზი ტერფი.
მის გაღიმებულ თვალებში სხივი და რადგან ღიმილს ვერას მატებდა მკერდზე ჩამოჯდა, ნახა ყვავილი.
სიცილი რბილი, შეცვალა მკაცრით. თითქოს ფაფუკი თოვლის ფიფქები მყის შეიცვალა კრისტალით ბასრით.
"ეგებ გაჩერდეთ, ჩემო ბატონო"?! ჩაიკისკისა, დამცინა ლამის ამდენს მიბედავ ნეტავ რატომო?!
და როცა ნაზად დავკოცნე თვალი, ჩაიჩურჩულა "რად არ გსურთ მოცდა?" გადააქნია კეკლუცად თავი.
მე კი ვკოცნიდი, მოცდა სად არის?! სიტყვა იმ ღამეს საკმაოდ ითქვა, სიყვარულისთვის მივხვდი, მზად არის!
და ეს რომ ნახეს ხეებმა ალვის ვიქნები თქვენთან მე გულახდილი შემოამტვრიეს ფანჯრები ლამის.
მთარგმნელი: თემურ ჩხეტიანი * * * * * * *
შიშველი იყო თითქმის სრულებით და მაღალი და ურცხვი ხეები სარკმელს მაცდურად უფათურებდნენ თავისი გრძელი ტოტებ-ხელებით.
ჩემს მაღალ სკამზე მჯდომარე კოხტად, იატაკზე კი ტერფი მისივე ვნებისმომგვრელად ჩანდა და თრთოდა.
ულაციცებდა როგორც არილი ღიმილში მას და შუქი იგივე ვარდისფერ მკერდზე აჩნდა ხალივით.
სიცილ-კისკისი ღიმს მოყოლილი ისმოდა რაღაც გალობის მსგავსად და წკრიალებდა თითქოს ბროლივით.
შეფარებული პერანგს ნახევრად; მწველი სიცილი, ასე აღმგზნები, მიხმობდა: „მოდი!“ - ძალას მმატებდა.
ვეწაფებოდი ტკბილ-ბადაგიანს და თავი უკან რომ გადააგდო, „ასეო, ასე უფრო კარგია!
ვკოცნიდი მკერდზე უკვე გიჟივით - ცეცხლს მიკიდებდა, ისე მატკბობდა - ნაზ ოხვრაში და სიცილ-სიცილში…
და მაღალი და ურცხვი ხეები სარკმელს მაცდურად უფათურებდნენ თავისი გრძელი ტოტებ-ხელებით. |
