სერგეი ესენინი - მშვიდობით იყავ

"მშვიდობით იყავ", - ყვავილები ჩამჩურჩულებენ,

თან მორცხვად ხრიან მიწისკენ თვალებს,

მეუბნებიან, რომ შენს სახეს ვეღარ ვიხილავ,

ვეღარ ვიხილავ სამშობლო მხარეს.

რა გაეწყობა, ჩემო კარგო, რა გაეწყობა,

მე უკვე ვნახე დედამიწაც, ყვავილთ მშვენებაც,

ამიერიდან სასიკვდილო ციებ-ცხელება,

ვიცი, მე მხოლოდ ნაზ ალერსად მომეჩვენება.

სწორედ იმიტომ, რომ შევიცან სიცოცხლის მადლი,

გაღიმებულმა ჩავუარე გვერდით ცხოვრებას, -

მე ვიმეორებ: არაფერი არ იკარგება,

ამქვეყნად, ალბათ, ყველაფერი განმეორდება.

მე არ ვიქნები? სულ ერთია, სხვა ვინმე მოვა

(წარსულ დროს ვეღარ დააბრუნებს სევდა-ნაღველი),

სხვა ვინმე მოვა და იმღერებს ახალ სიმღერას,

უფრო უკეთესს, ვიდრე იყო ჩემი ნამღერი!

საღამოს ბინდში შენ მოისმენ მგოსნის სიმღერას,

ტკბილი ჰანგები გაგახსენებს დღეებს გაფრენილს

და, უკვე ახალ სიყვარულით გატაცებული,

მეც მომიგონებ, როგორც ყვავილს, ფურცლებდაცვენილს.