იოსებ დავითაშვილი - თამარ დედოფლის ლექსი

საქართველოს დედოფალი,

დედა-ქართლისა - თამარი,

სიმშვენიერით მოსილი,

ამომავალი მზის დარი.

დავით სოსლანის მეუღლე,

რომელს უმშვენა მან მხარი,

დიდუბეში იქორწილა,

სადაც რომ საყდარი არი.

ნადიმობა გაუმართა,

მოიწვია თავის ჯარი;

ასი სული ცხვარი დაკლა

და ორასი ნიშა ხარი.

ლურჯი სუფრა გაუშალა,

იქნებოდა ასი მხარი,

ქვრივ-ობლებსა უწყალობა

ოქრო, ვერცხლი დიდი ძალი.

სიმშვენიერით მოსილი,

დედა-ქართლისა - თამარი,

საქართველოს დაეკარგა

ოქროს ქსოვილი ქამარი.

სიბრძნით, სიუხვით ქებული,

დილის ცისკარის სადარი!

ის მნათობი - ქვეყნიერი,

მკვდარიც ვერ ვპოვეთ, სად არი!