მანანა ფრუიძე - ისევ მარტო ვარ...

ჩავეგვირისტე ჩემს ტკივილებს, სულის ნაფლეთებს ,

ისევ მარტო ვარ, დროის ტოტზე შემორჩენილი

წვიმის წვეთივით და შიშიან თვალებს ვაფეთებ.

ვაითუ, მაცნემ მოიტანოს შავი წერილი,

ვაითუ, დღემაც არ ისმინოს ჩემი მუდარა,

გადამაფაროს ტყვიისფერი, მძიმე სუდარა,

დამაკრეფინოს წამწამები დროის ურჩები

და ამამშრალოს სისხლიანი, ცივი ტუჩებით.

იყო და არა იყო რა,

ხან დილა იყო, ხან ბინდი,

ობლის კვერივით იგორა

ბედმა, სანამ არ დავღვინდი,

შე, უთავბოლო სიკვდილო,

რა უდროო დროს მოგინდი!

ჩავეგვირისტე ჩემს ტკივილებს, სულის ნაფლეთებს,

ახლა მარტო ვარ და შიშჩამდგარ თვალებს ვაფეთებ...