შოთა ნიშნიანიძე - გული

 როგორც ჩიტი გალიაში, როგორც მუჭში პეპელა,

 ფრთხიალებ და ჩუმად ფეთქავ, სიცოცხლის სანთებელა,

 რა ბედის ხარ, რა ვარსკვლავის, სულ შენა ხარ სამიზნე,

 ნურცერთ ისარს ნუ აიცდენ, გულო, სანამ გამიძლებ.

 თვითონ ღმერთი, წამებული, შენ ერთს გწყალობს ისევე -

 მხოლოდ გულში განისვენებს, მხოლოდ გულში ისვენებს.

 გულო, სანამ გული გქვია, გულო, უნდა მტკიოდე.

 გულო, უნდა მიერთგულო, მიმყვე საიქიომდე.

 ეს რამხელა, რა უძირო და რა გამძლე გამოდექ,

 ჯოჯოხეთის დამტეველო, პაწაწინა სამოთხევ…