მანანა ფრუიძე - თვალები

მომნატრებიხარ...

მილიონი თვალია გარეთ,

თვალი ცბიერი, თვალი მრუში, თვალი ართვალი,

თვალი ცისფერი, თაფლისფერი, შავი და მწვანე,

თვალი მტყუანი, თვალი ზოგჯერ ცამდე მართალი.

თვალების ზღვაა ქუჩებში და სარკმელთა მიღმა,

სასახლეებში, ქოხმახებში, მდიდრის თუ გლახის,

მუქი ვუალი ვნებით სავსე რამდენ თვალს ნიღბავს,

რკინის გისოსებს მომწყდარია თვალები ხალხის.

რამდენი თვალი დასაკოცნად ცხელ ბაგეს ნატრობს,

რამდენ თვალს მზერას გაუყინავს სიკვდილის ტყვია,

რამდენი თვალი გაექცევა სხვებისკენ პატრონს

და რამდენს ქვეყნად თვალხარბი და თვალთმაქცი ჰქვია.

ამბობენ ასე, თვალი ჭამს და თვალი სვამს კაცის,

თვალში ცხოვრების ანარეკლის ივლება კვალი,

წუთისოფელი თვალმოხუჭვას არასდროს გვაცდის

და ცოდვილთ ღმერთის წყალობისკენ გაგვირბის თვალი.

რამდენი თვალი იხილება პირველი მზერით,

რამდენი თვალი იხუჭება ადრე თუ გვიან,

რამდენი თვალის შემოხედვას ცახცახით ველით,

რამდენ თვალს ჩვენი საფიცარი თვალები ჰქვია.

მომნატრებიხარ..

მილიონი თვალია ირგვლივ,

მე ყველა მზერას დავლოცავ და ვეთაყვანები,

და სანამ მიწას ამ დაშრეტილ, ბრმა თვალებს მივგვრი,

ავგაროზივით დამიცავენ შენი თვალები.