მანანა ფრუიძე - წვიმს და, მერამდენედ...

წვიმს და, მერამდენედ გადაწერილ

სტრიქონს, ბალდახინით ასვენებენ,

მე კი, წვიმასავით ალმაცერი,

შენზე მოგონება მასველებს და...

ვდგავარ... აღარაფერს ეშველება...

თოკზე ავდარია გაფენილი.

ახლა გამოსავლად მეჩვენება,

ვენებდასერილი ქვაფენილი...

წვიმს და, სიკვდილისგან მაციებს და,

დღეა  საღამოსკენ გადახრილი,

ახლა მე მჭირდება გაცილება,

უკან დააბრუნეთ ბალდახინი!..