ვალერიან გაფრინდაშვილი - ბოლნისის სიონი

გიორგი ლეონიძეს

უხნიერესო! დროთა დროებამ

ეკლით შემოსა შენი თავანი.

დღეს აირჩიე განმარტოება

ისე, ვით პოზა ამპარტავანი.

შენ გეზმანება ძველი დღეები

და ძილში უსმენ ბრწყინვალე არაკს,

როს დედოფლები და მეფეები

წარჩინებულო! გწირავდენ ზვარაკს.

შენ გეზმანება სულ სხვა წირვები

აბჯარასხმული ჯარების შეხლა

და სარკინოზნი გასაკვირვები

დადუმებულნი მიწაში ეხლა.

შენ გეზმანება თვითონ თამარი

და მშვენიერი მისი ამალა.

ო, ვინ გასთხარა ჩვენი სამარე

და შენი სახე ვინ გადამალა?

შენთან მოვედი, ვით მოციქული

გამოგზავნილი ხმაურ ფაზისით.

მცირე მსახურად მაინც მიგულე -

ვსცნო შენი სახე უძვირფასესი!

მე ცისფერ ყვავილს არ შეგადარებ.

უსპეტაკესი ხარ საფირონი.

დროთა იარებს მუდამ ატარებ,

მაგრამ ტკბილია შენი მირონი.

ცრუ მსოფლიოში ბევრი ვიარე

და ვერსად ვპოვე მე დამშვიდება.

შეუდრეკელო! მეც მაზიარე

შენს მარადიულ ციურ დიდებას!