იოსებ გრიშაშვილი - არა, უნდა გაგებუტო!

არა, უნდა გაგებუტო, გაგეცალო, გაგეყარო -

მეც მომწყინდა ერთფერობა, მეც მომწყინდა ეს სამყარო!

რა გატირებს? ეს სული ხომ სამუდამოდ არ გშორდება?

საძაგელო! სიყვარული განა მუდამ მეორდება?

სუ! სუ! ჩემო! სუ გეთაყვა, სუ, კარგი-და! სუ! მიწყნარდი!

შენ არ ამბობ - ხომ მიყვარხარ? შენ არ ამბობ - ხომ მიყვარდი?

მხოლოდ მინდა გაგებუტო! გაგებუტო, მხოლოდ მინდა!

მგოსნის ვნება ტრფობის ზღვაა - უმწიკვლო და წმინდათ-წმინდა.

და სხვა მხარეს, სხვანაირად, სხვის ალერსში გადამდნარსა -

მეხსომები! უფრო მძლავრად ეყვარები მგოსნის ქარსა.

დღეს კი მინდა გაგებუტო, გაგეცალო, გაგებუტო,

მეც მომწყინდა ერთფერობა, მეც მომწყინდა ეს სამყარო.

რა გატირებს? ეს სული ხომ სამუდამოდ არ გშორდება?

საძაგელო! სიყვარული განა მუდამ მეორდება?