სამოთხის წყლიდან გამოპარულა ეს ნაკადული, გამოჰყოლია მთვარის გრილ წვიმებს შენს შესახვედრად, შენს მაცდურ ტბებში ჩასაკარგავად. როგორ მღერიან ალუბლები შუაღამისას უხმოდ, უცრემლოთ - სიხარულის წითელ სიმღერებს, ან ვის რა ესმის - ცარიელი ქვეყნის ბოლოში გულჩათხრობილი კაცის ნაბიჯის, ან ზღვის ნაპირას გამორიყული ჯოჯოხეთის ორი ნიჩბის ხვეწნა მარადი, ან ვინ შეჰყურებს რა მდუღარე სისხლი მოწვეთავს ჩემი სიტყვების გამსკდარ გულიდან. |