ტარიელ ხარხელაური - ნეტამც არ დაგძინებოდა, ჩიტო ნიბლია ნარზედა

მზე მთებში აუტანიათ,

ირემს დაანთეს რქაზედა.

“ნეტამც არ დაგძინებოდა,

ჩიტო ნიბლია ნარზედა”.

ბუმბულს გიწეწდა ნიავი,

ცრემლი გეკიდა თვალზედა,

ლამაზი იყავ მტირალი,

როგორც მზის სხივი ცვარზედა,

გნახე და გული დამწყვიტე,

დამწვი გრძნობათა ალზედა,

“ნეტამც არ დაგძინებოდა,

ჩიტო ნიბლია, ნარზედა”.