ჯემალ აჯიაშვილი - ის მიიცვალა...

ის მიიცვალა, - ჩამოეშვა ფარდა მშვენების,

ბნელს შეენივთა ბალდახინი მოჩარდახული,

ატყდა შეჯიბრი პოეტური აღმაფრენების

და ცრემლიანი სასმისების ყალბი ჯახუნი,

როტვა ენების - უსამართლო მზის დაბნელების,

მკვდრის განდიდება - უსაზომო და არნახული

და შეჰყურებდა თვალთმაქცობის ნაცნობ ბენეფისს

ნაღვლიანი და უილაჯო ჩვენი ხახული.

და ვარსკვლავეთის მგლოვიარე კატეხიზმოდან

მიცვალებულის დაბნეული ხმები ისმოდა:

ის გაქცეოდა სამარცხვინო გამათხოვრებას

და - სივრცეების განახლებულ წელთაღრიცხვებთან -

ეგებებოდა სიჩუმეში ახალ ცხოვრებას

და ხვალინდელი შეხვედრისთვის ზრუნვას იწყებდა...