გაფიქრებდეს ხელირიბი ზეწარწერა ძველი ხმლისა: „მე ვარ ავი მუსაიფი კახთ ბატონის ირაკლისა“.
მუსაიფი! ბევრ კოხტას და არა კოხტას, მრავალ ხონთქარს, ხანს და ნაიბს ესმოდათ ის, რაც კი მოხდა.
მარტოდმარტოს, წყალზე ვლიდა მუდამ ფრთხილი. ვეჭვ, ზღვამაც ვერ განგვიმარტოს მუსაიფი მისი ტკბილი. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |