მორის ფოცხიშვილი - სანთლის ფრთებივით ჩამომსხვრეული...

სანთლის ფრთებივით ჩამომსხვრეული

წლები გზებად და გზები გედებად,-

თანდათანობით დნება სხეული

და სული შუქად სახიერდება...

ვიცი, წვას ვერვინ გამიადვილებს,

მაგრამ არ ვიცი, სულაც რა მომდის,-

თანდათანობით უნდა წავიდე

და შენთან დავრჩე თანდათანობით.

ო, არ გეგონოს, რომ მხრებს ვასვენებ 

და თეთრ ჩეროში თოვლს ვეფიფქები,-

ის რაც მე არ ვარ, არ იარსებებს,

რაც იარსებებს, არც ის ვიქნები.

დარდით ივსება ბედის რვეული,

ღამე იწვის და გული ჩერდება,-

თანდათანობით დნება სხეული

და სული შუქად სახიერდება.