გიგონებ, დარდნი ქრებიან, ნათელ ფერებით ვივსები, და სულში აყვავდებიან ცისფერი ოაზისები.
წლები, რომლებმაც დამღალა, სახეს ნაოჭი სცილდება, მიფერმკრთალდება ჭაღარა.
იმ სანეტარო ჩვენებით, ჩემი ბავშვური ოცნების რაინდად მომეჩვენები.
იქნებ მიშველოს ლოცვებმა და დამიბრუნოს ის უხმო, აუხდენელი ოცნება.
გული შედრკება მედგარი - და მერე, ჩუმად ვიცინი, რაღა დროს ჩემი ეგ არი?
გული საოცრად ცივდება, მოგიგონებ და... სიცოცხლის სხივები აციმციმდება.
დღეო, რა მალე მოკლდები, მოგიგონებ და... არც მინდა, დაგივიწყებ და... მოვკვდები... |