|
ღმერთო, შენ დალოცე შუაფხო, ჩარგალი, ფშავლების ღრეობა, ცხენების ჭენება, ღამე რომ იციან მგლებივით წანწალი, საბძელში თავნება წაწლების ფერება.
ჩონგურზე სიმღერით იციან თენება. ხონჩაზე იციან ცხელ-ცხელი ხინკალი და პანტის არაყით კოპალის ხსენება.
სალი კლდის ვეფხვები ჩნდებიან ფშავლებად. ჯიხვების ხოროებს ფეხდაფეხ მისდევენ, ფრიალო კლდეებზე ღმერთი ჰყავთ თავდებად.
ისმინე, ქალბნელო, ელგუჯას ვედრება, ქალაქს ნუ ჩაიტან ყორნისფერ ნაწნავებს, მთებს უფრო უხდება მაგ თვალთა მშვენებაც. |
















