გარეთ ქარია... ხორშაკნი ჰქრიან, ევლება სენაკს ნათლისღებანი, ო დედოფალო! სხეული გტკივა, თუ ცოდვის შვილთა შეცოდებანი?!
ამაყობ კიდეც გულის წიაღში. ფეხმორთხმით ზის და მოსთქვამს იაკობ: - ტანჯვას მოგაწევს ხვალ პიტიახში!..
უარყავ რწმენა - კვლავ ჩაგქირქილებს მარტვილს სატანა, ... და წუთით, თითქო, დაგეხშო სმენა... უბრძანებ სხეულს მეტის ატანას...
იცვალენ მხარი, თორო - დაწყლულდენ წყლულზე წყლულები. დასთმე სასახლე და შმაგი ქმარი... ვითა ბრჭყვიალა სამკაულები...
ხორშაკნი ქრიან, ევლება სენაკს ნათლისღებანი, ო დედოფალო! სხეული გტკივა თუ ცოდვილ შვილთა შეცოდებანი?! |