ტარიელ ხარხელაური - მე ვხედავ...

 მე ვხედავ,

 მე მესმის - მოდიან,

 ხშირ სუნთქვას ასდევენ თელები…

 სიცოცხლე სიკვდილი როდია,

 რომ ოდენ შეიცნო ცრემლებით.

 ღრუბლები მთებს გარე უვლიან,

 ქარმა ვერ შეჰბედა აჰყაროს;

 რას იზამ, სამყარო რთულია,

 იმდენად რთულია სამყარო…

 და ღელავ, რაც უფრო მშვიდი ხარ,

 ისვენებ, რაც უფრო იღლები,

 რომ დგახარ, მაშინაც მიდიხარ,

 ზურგზე შემოყრილი ნიღბებით.

 და ვხედავ,

 და მესმის - მოდიან,

 ხშირ სუნთქვას ასდევენ თელები…

 სიცოცხლე - სიკვდილი როდია,

 რომ მხოლოდ შეიცნო ცრემლებით.