ჯალალ ედ დინ რუმი - მოდი უფალო

მოდი, უფალო, მოდი, უფალო,

ოდეს გარს ზრახვებს მოისევ, მოდი!

ნუ განმიზღუდავ, თავისუფალო,

ნუ განმიზღუდავ, მო, ისევ, მოდი!

მო, ნახე ჩვენი დრტვინვა და შფოთი,

აქ მეტრფეს სატრფო არ სწყალობს "ჰოთი",

მწყურვალნი სხედან მებრუ და ლოთი...

მოდი, სიბრუვის მეუფევ, მოდი!

თავად ხარ ფეხი, თავად ხარ ხელი,

ხარ ყოველ არსთა არსობა მთელი, 

შენ ბულბული ხარ მთვრალი და ხელი, 

მო, მრავალთაგან რჩეულო, მოდი!

თავად ხარ თვალი, თავად ხარ ყური,

შენ ნებიერნი გიმზერენ შურით,

იოსებს მიეც შენ ხელი ძმური,

მო, ერთგულებას ჩვეულო, მოდი;

ვის ძალუძს, მზერას ხუნდი აჰყაროს 

და შეემზეროს სულთა სამყაროს?

მო, მოემზევე ამ ბნელს, ამ ხაროს...

მო, უსახოდ და უნიღბოდ მოდი!

დღის სინათლეთა სხივი შენა ხარ,

ჯავრში თმენა ხარ, ჭირში ლხენა ხარ,

არმურში მთვარის შუქთაფენა ხარ,

მო, გამკითხავო ღრუბელო, მოდი!

ეჰა, სიბრძნეო სხვა საბრძანისთა,

შენგან ცხოვრება გადახალისდა!

მარად მაუწყე იყავ ახლის და

წა, ხან იქ წადი, მო, ხან აქ მოდი!

ეჰა, გულს შინა ნაჟღენთო სისხლით,

ჩვენზედ ცარგვალი მოიქცა რისხვით,

ყურძენი გვიმწიფს ჩვენ მისხის მისხით...

მო, ჩაგვიწურე თაღარში, მოდი!

ეჰა, გამშორდი, შმაგო არმურო, 

გასწით სევდავ და ვნების ალმურო!...

რად გსურს, ო, გონო, რომ მაღამურო! 

მოდი, სიფხიზლის სამყაროვ, მოდი!

ეჰა, მო, სულო გზებდაცვეთილო, 

მო, გულო ჩემო, მთლად დაფლეთილო

კარს თუ ვერ ჰპოვებ, ჩემო კეთილო,

მო, მომიმსხვრიე კედლები, მოდი!

ეჰა, წყალობა ცოდვიანს მოე, 

ეჰა, მო, ფიქრებს მოესათნოე,

მო, მომევლინე ისე, ვით ნოე,

მო, მოავადის კურნებად მოდი!

შაბაშ, შენ, რაიც იენე სულო,

შაბაშ შენც, სიტყვავ, ენიდან თქმულო!

ხამს ეს ღაღადი მივასასრულო...

მო, უჩქამოდ და უსიტყვოდ მოდი!