ჯემალ აჯიაშვილი - ალექსანდრია

გაცვდა ქვეყანა ამდენ თქმაში და გადათქმაში

და გაჰყვა ქარებს, - წლებს რომ ანდე და ანაცვალე, -

სუნთქვა - ცივი და გაყინული, როგორც საძვალე,

და ტაძრის კედლებს გადმოსცვივდა თეთრი ბათქაში

მაგრამ ის ელვა - ეგვიპტური ზეცის ატლასი -

მაინც გეცნო და, დამაშვრალმა - მზით განაწვალებ

უდაბნოს ქარში გულმხურვალე ცრემლით დაცვარე

უბე და კალთა ქვადქცეული კლეოპატრასი.

ჩაქრა წამი და წამთან ერთად წარსულს ჩაბარდა

ქროლვა და ფრთონვა - ქართა ხმა და ხმა წინაპართა;

არად აგდებენ აჩრდილები ჟამთა ზვაობას,

მხოლოდ ეს ხმები, - ცა რომ გახნეს და გადაბომბეს, -

წუთით შეძრავენ მარადიულ მათ უძრაობას

და ნელი თრთოლვა გადაუვლის ძველ კატაკომბებს...