ფეხმძიმობა
|
ნოემბრის ქარი ისევ-ისე ხეებში მოსთქვამს. მთვარის სხივები შემოჭრილა მინებში სვეტად. დახურულ ფანჯრებს შემოდგომის სიცივე ორთქლავს, ვზივარ და ვფიქრობ. მარტოობას ოთახში ვკეტავ.
შავი თვალებით ყოველ ღამე მე რომ მიცქერის. პატარა ბინა მას არგუნა იღბალმა წილად. ვხედავ, როგორ კრთის და რა რიგად გული უძგერის.
ნუ გეშინია, მომენდევი, ნუ გარბი ხვრელში! განა ვერ ხედავ, რა უღონოდ მე მუხლებს ვკეცავ? - დღეს ჩემი ბედი განიავდა ქარში და მტვერში!..
მეც მინდა ახლა გადმოვიდე და დავიკარგო! მინდა, ეს გული გაგიცვალო მაგ ნამცეც გულში: მან, შესაძლოა, ცხოვრებისთვის უფრო ივარგოს!
და შემისრულე ჩემი ნატვრა უკანასკნელად! განა არ გესმის, რა საშინლად მძვინვარებს ქარი, და როგორ მოსთქვამს ის ხეებში, მინდვრად და ველად? |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • კოლაუ ნადირაძის პოეზია |
