ჯემალ აჯიაშვილი - უძღები შვილის დაბრუნება

(რემბრანდტი - ვარიაციები)

მისდევ სადინარს, - მიუყვები დინჯი დინებით,

ცხვარსაც მწყემსავ და საცხოვარსაც თითქოს უძღვები,

მაგრამ სამყარო დახშულია ბნელი ჩრდილებით

და ნათლის წყაროც უშრეტია და აუწყველი.

გაწამდა სული მამა-შვილის ძველი დილემით,

მაგრამ ყოველი ცოდვა-მადლი, რასაც უძღები

შვილი აღნუსხავს გულუბრყვილო გამოცდილებით, -

ის მამის მიერ ნათქვამია და ნაუწყები.

გახსოვს ძე იგი? - სასოებას იორკეცებდა

და შენს წიაღში საუკუნო საყრდენს ეძებდა;

სხივი, რომელიც თანადგომას არ ამადლიდა,

და კუთვნილ ადგილს უმკვიდრებდა მხატვრის ფუნჯითაც,

- თბილად ჟონავდა გულმოწყალე მამის კალთიდან

და მისი რწმენის უძლეველი ციხე-ბურჯიდან...