პაოლო იაშვილი - ფერადი სონეტი

მომდურავ თავადს მე ვიგონებ ნაზი ზმანებით.

წაიღო კოცნა და ნაწილი ჩემი პერანგის;

ყველას გიყვარდათ, - სიყვარული მეც დამანებეთ -

მე მოვიტანე ელვარება ფერადი ჰანგის.

და ჩემს ცელქ ფეხებს ენატრება რკალი უზანგის,

არავის კოცნას არ ვიგონებ მე დანანებით;

მე გამეხარდა გაღიმება ბავშვური ზანგის,

ნილოსის პირად რომ ვაჭრობდა მკრთალ ბანანებით.

მე ერთი ვნახე და ვეღარ ვსთქვი თამამი „არა”.

და მომეწონა რომ მფარავდა მე ოქროს ბადე...

მე მიხარია ბნელ თვალებით რომ დავიბადე,

რომ ბედში ვცხოვრობ და ტრფობისთვის მაინც არ კმარა...

თეთრი თავადის დაბრუნება მე თრთოლვით ვცადე,

ავტირდი ჩუმად, როცა რაში ტყეს მოეფარა.